Aynı bulutlar birbirlerine eklenip birbirlerinden eksilerek tepemizde dönüp duruyorlar.Ağaç dalları rüzgarın ittiği yere yaslanıyor. Dağlar rüzgarlardan güçlü. Toprak, doğurganlığını hiçbir zaman esirgemeyen, tabiat ananın en büyük kızı.
Ve biz küçücük insancıklar. Biraz yukarıdan bakıldığında gözle bile görülmeyen. Biz insancıklar. Tüm bu dekorun ortasına, sağına, soluna, oraya buraya serpiştirilmişiz. Bir şeylere yetmek, yetişmek; Rüzgar bahane olacak. Biz savrulmaya meyilli. Yanımıza kar kalacak şeyler bırakmalı bu yüzden. Sıcak bir iz… Hiç olmadı zihinde hoş bir anı.
Yanımıza kar kalacak bir şeyler bırakmalı.
Hayırlı cumalar
··
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.