Kitap Ercüment Cengiz in ilk romanı olmasına rağmen üslup ve akıcılığıyla okuyucu sıkmayan güzel bi havada gidiyor bizi İstanbul chicago arasında götürüp getiren bir yandan Türk Ermeni kardeşliğinden bir yandan da değişen koşullarla adeta Ermenilerin Türkleri düşman olarak görmesi işleniyor kitabın son bölümünde de olduğu gibi asıl verilmek istenen mesajın hiç kimsenin ırkı Dili Dini yüzünden ötekileştirilmemesi ve önemli olanın insanlık olduğu vurgulanıyor. Kitabın giriş gelişme bölümleri gayet ayarında gitmesine rağmen sanki sonuç biraz hızlı oldu aceleye gelmiş gibi oldu ama sonunu da alışılmamış bi şekilde bitirerek bi şok etkisi de bırakmadı değil hani genel olarak beğendiğim ve okurken hiç sıkılmadığım güzel bi romandı. OKUYUN