Gönderi
Kitaba ilk başladığımda çok mutlu olmuştum, uzun zamandır edebi sayılabilecek kitaplar okumadığımı fark etmeme sebep olmuş ve Herman Hess'in kullandığı dil ile mesut olmuştum. Hatta kitabın ilk 100 sayfasına kadar bu mutluluğum devam etti ama sahnenin yavaş yavaş Goldmund karakterine geçmesiyle biraz hayal kırıklığına uğramadım değil. Hatta kitabın devamını Narziss'e kavuşma umuduyla okuduğum doğrudur. Sanırım bunda Goldmund karakterinin hayatının amacını bulmak için izlediği yolun etkisi büyük. Bu benim karakterime o kadar zıttı ki sevemedim bir türlü karakteri. Burada da haklısın be Goldmund diyemedim. Diyemeyince de hep kızdım Goldmund'a, zaten bunları hak ediyorsun sen dedim başına gelen zorluklar için. Belki de yazarın yapmaya çalıştığı buydu, iki zıt ama birbirini tamamlayan karakter ile okuyucuları yüzleştirmek, taraf tutmalarını sağlamaktı. Bir tarafı tutarken bir tarafı acımasızca eleştirmeyi sağlamaktı amacı...
Ama kitabın dili gerçekten güzeldi, bitirince bir daha Hermann Hess okumalıyım diyecek kadar güzeldi hemde.
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.