Yokluklarla, kavgalarla yitip giderken ailesine olan sevgisini içinde saklayan bir adamın anı kitabı olmuş Peri Gazozu. Enfes bir dil, kurgu... Lakin her nokta umutsuzluğa bandırılıp da konulmuş... İşin kötüsü noktalar da 'don'larından memnun. Klasik düşünce sisteminde taşrada bir kurtuluş bulanların aksine Kesal'daki bu 'acizliğimizin dibi' odaklamasına garip de bir hayranlık duymuyor değilim... İnsan olmak, evet kasveti gerektirir. Kitabın ismi kadar toz pembe değil iç sayfalar. Buhranlardan buhran beğendiriyor yazar.