Türk öykü ve romancılığı üzerine Kemal Tahir'in yerinde tespitlerini bir daha saygıyla karşılıyorum. Olay ve örgü bağlamı önemli bir arıza. Raif Efendi reel dünyanın sıradan insanı iken fantastik kurguyla sonlanan, kızını gördüğü sahne, yıkım. Oysa ne güzel serimlenmişti Raif Efendi'nin gün aydılığında ki budalalık dolu tembel yaşamı. Zor, bizde roman zor zeneat. Misal, bakkala gidecek kimse yok, küçük kız karşı çıkıyor, anne ikilem yaşıyor. O bağlam içinde Raif Efendi bakkala gidiyor... Realist bakış sentezine ters. Biraz,Yeşilçam senaryolarının ilk atası gibi...