Bir bahçede iki ay parçası göründü. Yanakları nurlu, gönülleri şendi. Düşman gamı yok, zevk ve eğlenceye hemsâye idiler. Burası sekiz uçmaktan bir has bahçe ve çevrelerinde hurîler, gılmânlar.. Kevser şarabı içip lezzet lokmasını yemekteydiler. Düşündü ki, bu topluluk ne nazenîn bir topluluktur? Hâtiften bir ses işitti: “Bu iki kutlu kişi, Mecnûn ve Leylâ’dır..
Sayfa 97Kitabı okudu
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.