Wulf Dorn için başlangıç romanının Psikiyatrist olması gerektiğini söylerler hep. Zaten o romanla Almanya'nın en çok okunan yazarlarından biri haline gelmişti zamanında. Konusi cok ilgimi çektiğinden Travma'yı gözüme kestirmiştim, kütüphaneme ilk eklediğim de o oldu. Klasik gerilim filmleri vardır ya; son derece akıcı, gerilim dozu yerinde ve az çok bilgi sahibi olacağımız karakterler barındırır. Hatta sonunda da... şaka şaka. Zaten bırakın sonu hakkında örnek vermeyi, vermek istediği mesaja değindiğim anda tamamen açığa çıkabilecek bir gizemi var Travma'nın. Gizeminin ikinci aşaması dersek daha doğru olur aslında. İlk yarı boyunca anlatılan ve kurulan gizemi tahmin etmek bana biraz fazla kolay geldi. Sonrasında konu şekillenirken de kitap bize sonla ilgili fazlasıyla ipucu veriyor. Zaten bunu yapmak zorunda, çok da zor olmayan gizemleri uzun süre korumak kolay değildir, bu yüzden en iyisi fazla uzatmadan sonlandırmaktır çoğu zaman. Wulf Dorn Travma'da, biraz daha şişirse muhtemelen elinde patlayacak bir balonla oynamış. Balon şişirirken de onemli olan yeteri kadar gerilmiş fakat patlamayacak kadar da rahat olmasıdır. Patlatma deneyimi yaşamış olanlar da bilir, o arayı tutturmak kolay olmaz. Yani aslında, Wulf Dorn'u basit görülebilecek bir hikaye anlattığı için yermek yerine, gerilim ve gizemi hayatta tutup aynı zamanda okuru sıkmayan anlatımı ile uzatmadan hikayesini anlatabildiği için tebrik etmek gerekir. Kullandığı dil ve benimsediği anlatım biçimi sayesinde Travma'nın son derece akıcı ilerlediğini söylemek doğru tercih olur. Karakterlerin çok derin anlatılmamasının mazereti gerilime odaklanmak olamayacağı için bu hala bir eksik olarak kalacak fakat gerilim amacına ulaşıldığı da bir gerçek. Kulak verilmesi gereken alt metinini bu kadar rahatsız edici ve gerici bir şekilde anlatması da eserin etkisini kuvvetlendirir nitelikte.

TravmaWulf Dorn · Pegasus Yayınları · 20172,131 okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berkecan