"Sen yokken bir yanıyor bir donuyorum...Sen yokken bu cihanda ben dört mevsimi birden yaşıyorum...(syf 193) …"Şems-i tebrizi ve mevlana arasındaki muhabbeti en güzel anlatan eserlerden biri olduğunu düşünüyorum.. Olaylar gayet akıcı geldi zaten kısa kısa anlatımlarla sıkmayan bir kitap.Kitapla ilgili eleştirilerim; okuyucuya aşkım diye hitap etmesi ve gereksiz aşkım, sevgilim kelimeleri güncel aşk kitaplarında yok olma duygusu vererek kitabın ilahi duygusal tınısını sulandırıyor.
