Fakat sen ben yaşadığım sürece çığlıklarımı duymayacaksın.Benden, seni her şeyin ötesinde sevmiş olan ve hiç hatırlamadığın, seni hep beklemiş olan ve hiç aramadığın benden geriye kalan bu mektup ancak ölümümden sonra senin eline ulaşacak.Belki o zaman bana ulaşmak isteyeceksin ve ben de ilk kez bekleyişimdeki umudu ,inancı kaybetmiş olacağım;çünkü öldüğüm zaman artık seni duymayacağım.Sana hiç bir resim ya da işaret bırakmıyorum , tıpkı senin de bana hiçbir şey bırakmadığın gibi.Böylece beni gelecekte de asla ama asla hatırlamayacaksın.Yaşarken bu benim kaderimdi ,bırakalım ölümümde kaderim olsun .Seni son saatimde de çağırmadım ;artık ayrılıyorum .Benim ne adım ne de yüzüm kalacak hafızanda.Son nefesimi verdiğimi uzaktan hissedemeyeceğinden içim rahat ölüyorum.Eğer ölümüm sana acı verecek olsaydı, o zaman ölemezdim...
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.