Kitabın pesimist bir üslup ile kaleme alınmış oldugunu pek tabii bekliyordum, ancak birbirinden bağımsız olduğunu düşündüğüm aforizmaların aslında bir bütün olarak sunuldugunu okuyunuca farkettim. Ciaron, hayattan nefret etme sebebini insanın yaradılışına dayandırmış. Her aforizması olmasa bile bazıları kesinlikle etkileyici ve cesur tespitler. Okumaya her kitap değer tabiki yine de okumaya karar vermeden önce bir kac alıntısını incelemenizde fayda var... "Doğmamak hiç kuşkusuz olup olabilecek en iyi formüldür. Ama ne yazık ki, kimsenin elinde değil." "Hiçbir hükümdar, kendini öldürmeyi kafasına koymuş bir zavallının gücüyle karşılaştırılacak bir güce sahip olamamıştır." "İnsan en derinlerde, bilince sahip olmadan önceki bilinçsizlik durumuna kavuşmaya can atar. Tarih, insanın buna ulaşmak için geçtiği dolambaçlı yoldan başka bir şey değildir." "Ağaçlar kıyıma uğramış. Evler ortaya çıkıvermiş. Her tarafta ağızlar, ağızlar... İnsan kendini yaymış ortalığa. İnsan yeryüzünün kanseridir." "Antik tanrılar insanlarla alay eder, onları kıskanır, peşlerine düşer ve ara sıra çarparlardı. İncil ve Kuran'ın tanrısı o kadar alaycı ve kıskanç olmadığından; ölümlüler, talihsizlikleri için onu suçlayabilme tesellisine bile sahip değiller. İyi Tanrı trajediyi öldürdü." "Unutma yeteneğimiz olmasa, geçmişimiz şimdimizin üstüne öyle ağır bir yükle çökerdi ki, bir an bile kendimizi kıyıya atacak, hele orada tutunacak gücümüz olmazdı. Hayat ancak düşüncesiz olanlara, kesinlikle hatırlamayanlara katlanabilir görünür."

Doğmuş Olmanın Sakıncası ÜstüneEmil Michel Cioran · Metis Yayıncılık · 20192,082 okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Koray Ugur Erbaş