Çanakkale Savaşı sırasında, cephede, çadırının dibine gülleler düşerken okuduğu kitap sayısı o kadar çoktur ki Mustafa Kemal'in , kitap okuyamadığım günlerde bu durum aklıma gelir, kendimden utanır, ertesi gün bunun acısını çıkartırdım.
Cumhuriyet'in temellerini attığı yerdir o çadır. Bütün planlamalarını yaptığı ve geleceği düşündüğü yerdir. Savaş bittikten sonra artık herkes toplanmaya başlar. Bir tek komutan çadırı'nın başından ayrılmaz. Kitaplarının nasıl cepheden taşınacağını düşünmektedir. Erler biz getiririz komutanım dese de terk etmez orayı. Silah sandıklarını boşalttırır ve kitapları sandıkların içine koydurur. Kitapları ile birlikte cepheyi terk eder..
Şimdi nasıl utanmayalım?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.