Belli bir yaşta,ebebeynlerimi çok endişelendiren kumar oynama alışkanlığı edindim.Kağıt oyunu oynamak benim için zevkin özü demekti.Babam örnek bir hayat yaşadığından benim kumar masasında anlamsızca zaman ve para harcamamdan hoşlanmazdı.Azmim güçlü felsefem kötüydü.Babam bana sık sık öfkeyle yanıt verir ve beni hor gördüğünü belli ederdi ancak annem farklıydı.Annem erkeklerin karakterini anlamış bir kadındı ve kişinin kurtuluşa ancak kendi çabalarıyla ulaşabileceğini biliyordu.Hatırlıyorum ,bir öğleden sonra tüm paramı kumarda kaybetmiş,tekrar oynamaya can atarken bana bir deste para getirdi ve ''git,'' dedi,'keyfine bak,biliyorum,bu sorunun üstesinden geleceksin.
O gün bir daha asla kumar oynamamaya söz verdim.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.