Doğanay: "TOPRAK - MAZİ": TOPRAK - MAZİ Gel arkadaş, gel seninle az dertleşelim: Okuyarak hayat denen koca kitabı Gönüldeki yaraları biraz deşelim. Gömdüm kara topraklara melekten iyi, Perilerden nazlı, güzel bir sevgiliyi. Derin derin sızıldıyor gönlümde yaram, Bana artık her saadet olmuştur haram. Beni sardı kefen gibi mazinin tülü, Yere batsın bu toprakla bu korkunç...

Gel arkadaş, gel seninle az dertleşelim: Okuyarak hayat denen koca kitabı Gönüldeki yaraları biraz deşelim. Gömdüm kara topraklara melekten iyi, Perilerden nazlı, güzel bir sevgiliyi. Derin derin sızıldıyor gönlümde yaram, Bana artık her saadet olmuştur haram. Beni sardı kefen gibi mazinin tülü, Yere batsın bu toprakla bu korkunç mazi! Orda çünkü sevgilimle sevgim gömülü... ‐ Hey arkadaş sözünü bil, hem kendine gel, Bahtiyarlıklara olmaz ölümler engel. Bir sevgili kızı senden aldıysa toprak Buna katlan, toprak için çünkü bu bir hak! Hem yaratan, hem büyüten topraktır bizi, Üzerinde işitiriz ilk ninnimizi; Fışkırttığı serin sular bize can verir; Ormanları gönlümüze heyecan verir. Hey arkadaş sende insaf duygusu yok mu? Sana her şey veren, seni büyüten toprak Senden bir tek kız aldıysa acaba çok mu? Doğup ölmek... Millet için bunlar bir hızdır Toprak bizim beşiğimiz, mezarımızdır. Toprak bizim anamızdır... însan yasma Kapılarak nasıl söver öz anasına? Hakikat ne şu göklerin derinliğinde, Ne suların şairane serinliğinde... Aristo’nun mantığında zerresi yoktur, Pisagor’da, Eflâtunda nebzesi yoktur. Mefkureler âleminde olunca kıtlık Kafaların içersinde başlar çıfıtlık: Bir budala "zulüm yeter!"diye haykırır, Bir it çıkar "proleter!" diye haykırır! Bir hayvanda hâkim olur cinsî heyecan, Froyt denen yahudiye gider verir can... Kimikördür... Kendisine büyük gelir pek Lenin denen o maskara vatansız köpek... *** O ne felsefede ne de "din" in "hiç"inde, O, toprağın asırlardan beri içinde... Hakikati bulmak için onu esmeli, Yükselmekten bir şey çıkmaz, derinleşmeli... Göğe doğru yükselenler bir gün yorulur, Derinleşen hakikati toprakta bulur. Şu ne başı, ne de sonu olmayan toprak Gömdüğümüz vücutlardan gıda alarak Bize hayat, bize tarih, mazi yaratır. Mazi köhne kitap değil, şanlı bir satır... Mazi ırkın yarattığı coşkun bir seldir, Mazi bizim alnımızı göğe yükseltir, Geçmişlerin gecesinden ışık alırız... Bir düşünsen mazideki olan işleri Hâdisatın büyüklüğü seni şaşırtır. İstersen gel yad edelim o geçmişleri... Kaynar elbet damarında halis Türk kanın, Damarında çünkü kanı var "Atilla»nın, Avrupa’nın her ırkından toplanan ordu Onu Galya ovasında zorla durdurdu. İradesi yenilmeden sinirle ete Vatan için karısını bırakan "Mete" Yasa için kardeşini öldüren "Çingiz" Yer yüzünde bırakmadan küçücük bir iz Geçip giden milyonlarca adsız kahraman, Ki her biri bugün bize vermektedir şan, Bu erlerin cisimleri toprakta kaldı, Ve tarihte adları bir şanlı yer aldı... Hangisini hangisinden üstün tutmalı? Her birisi bu toprağın, bu ırkın malı... "Tonyukuk"un gizlenmiştir dehâ kanında, Bismark onun at uşağı olmaz yanında... "Alp Arslan"la "Kılıç Arslan" şanlı bir fasıl Avrupa’yı rezil eden "Yıldırım"... Nasıl? Düşünsene ne biçim bir kahraman erdir Ankara’da Yıldırımı eriten "Demir".... Bu kadar mı? Bu saydığım ancak birkaçı! "Katerin"le neler yaptı acep "Baltacı"? Anafarta cephesinde kim durdu en son? İlk dayağı kimden yedi kuduz Napolyon? Sevdiğin kız şu toprağa eğer girdiyse, Sen toprağı eskisinden fazla benimse. Bil ki toprak ebediyen senin olmuştur... Bu dünyada bizim bir genç kızı sevmemiz Filhakika gayet doğru, hem de çok temiz Bir gayedir... Fakat bunun hududu dardır.. Sevgiliden sevgili bir mefkure vardır. Bir kız solar, yahut senin tükenir aşkın, İnsan kalmaz uzun zaman neşeli, taşkın.... Ya mefkure? Ebediyet onunla birdir, Kişi oğlu müebbeden ona esirdir. En mukaddes iki "Var"a böyle söversen, Toprak ejder, mazi kanlı bir gece dersen, İleriye bakamazsın, gözün kamaşır. İstikbali kucağında bu mazi taşır... Arkasında olmasaydı şanlı bir mazi Bu milletten çıkar mıydı bir büyük "GAZİ"? Kara toprak yine bizden gıda almasa Kalır mıydı aramızda bir türe, yasa? Mazi bizim atamızdır, toprak anamız, Biri bizi yetiştirir, biri verir hız. Bu toprağa nasıl dersin kara bir ölü Ki bağrında bütün şanlı ecdat gömülü. Yabancılar bir gün yine akın ederse, Ve zaferi kendisine yakın ederse, Sevgilimi aldı diye bu kara toprak Tarihin ün meydanından uzak kalarak O toprağın uğruna sen can vermez misin? Bu maziyle bu toprağa küfürden sakın, Kendine gel, iradeni üstüne takın! Savaşları, türeleri, yasalarıyla, Zaferleri, bozgunları, tasalarıyla Mazi ırkın yarattığı bir şaheserdir... Hey arkadaş, sapıtmışın, doğru yola gir; Hakkı neyse ver maziyle kara toprağın... Onlar değil efsaneyle cansız bir yığın! Bu ikisi ebediyen kutlanacaktır.... Ve bunları inkâr eden, bil ki, alçaktır!

Kitabı okudu

Çanakkale'ye Yürüyüş - Türkçülüğe Karşı Haçlı Seferi Hüseyin Nihal Atsız

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Doğanay