Türklerdeki “dağ” simgeciliği de hükümdarlık makamı ile ilişkiliydi. Dağ’a benzetilen hükümdar yeryüzü ve gökyüzü arasındaki iletişimi sağlardı. Kuzey yönü ile ilişkilendirilen “Altın Dağ” gök kapısı sayılıyor ve gökyüzünde Tanrı’nın kapısı sayılan “Altın Kazık” yani Kutup Yıldızı’na bağlanıyordu.