Bir gün onu aradığımda telefonu açmamış ve sonrasında bana on beş gün geri dönmemişti.Aradığında ona tek bir şey söylemiştim:'O an başıma bir şey gelmiş olabilirdi ve sadece seni aramış olabilirdim.O anda bana bir şey olmuş olabilirdi ve başka biri telefonumdan seni arıyor olabilirdi.O an ölmüş olabilirdim.Bir gün aradığında bana ulaşamayacaksın.Umarım bunu yaşamadan ne demek istediğimi anlarsın.'
Sarıldığımız yerde kulağıma birşey fısıldadı:'Aylar önce bana söylediğn şeyi böyle mi tecrübe etmeliydim bilmiyorum,seni bu gün anlayabildiğim için çok üzgünüm.Sen annemden sonra tanıdığım en güçlü kadınsın.Ben dahil herkesin sana ihtiyacı var ve senin kendinden başka kimseye ihtiyacın yok.Seni bundan daha kötü görmek istemiyorum.Gözyaşları yakışmıyor sana biliyorsun.Seni ağlarken görmek istemiyorum.Başımız sağolsun!'
O an umurumda olan son şey,ailemin dışında diğer insanlardı.O yüzden sırtını sıvazlamaktan başka bir tepki verememiştim ama ona 'Sen hiçbir şey anlamadın çünkü ben daha ölmedim,'demeyi dilerdim