Nefes filminde bir sahne vardı.Komutan askerlere " şehit olunca 45 saniye haber olursunuz" demişti. Önce bir vatan sağolsun deriz . Sonra birde okkalı bir küfür ederiz teröre.Sonra 45 saniye biter ve birazdan başlayacak dizimizin bilmem kaçıncı bölümünün başlamasını iple çekeriz . Kimimizde sosyal paylaşım sitelerinde fotoğraflarım kaç beğeni almış onun derdindeyiz.Toplum buna alıştırıldı maalesef.Ama alışmamız.
Kitabı okuduktan sonra anladım ki bir tek şehidin arkadaşları unutmaz onu.Nasıl unutabilsin ki. Her gün beraber vakit geçirdiği arkadaşının çatışma anında öldüğünde ona son sözlerini söylemesi unutulabilir mi?
Bu vatan uğrunda şehit ve gazi olanları biraz da olsa anlaya bilmek adına okunması gereken bir kitap.