Küçük kara balık hikayesi gibi bir martı hikayesi...Kendine konulan sınırların ötesine geçen bir martı ve sıradışıların kaçınılmaz sonu dışlanma...Tüm bunlara rağmen içindeki uçma ve öğrenme tutkusundan vazgeçmeyen,kendiyle yarışırken gücünün farkına varan martı Jonathan Livingston,uçsuz bucaksız gökyüzünü kendilerine dar eden sürüye gökyüzünün sonsuzluğunu göstermeye kendini adar.Sonuç olarak kafalarındaki sınırı aşamayan sürüye, tapınmak uçsuz bucaksız gökyüzünden süzülmekten daha kolay gelir.
Her canlıya bahşedilmiş farklı farklı yetenekler var.Her canlı herşeyi yapabilseydi dünya içinden çıkılmaz bir hal alırdı.Balık için uçmak ne kadar zorsa kuş için o kadar kolay.Bizi balıktan ya da kuştan ayıran en önemli özelliğimiz düşünmek...Bizler için düşünmek, martının uçması , balığın yüzmesi kadar normal.Düşünmenin ve öğrenmenin sonu olmamasına rağmen yalnızca bize bahşedilen bu özelliği kaçımız tam anlamıyla kullanıyor? Çoğumuz düşünce üretmek yerine düşünülmüş fikirleri tüketmekle meşgulüz,hal böyle olunca simit kapmaya çalışan martı sürüsünden farkımız yok. Düşünmek yerine en güzel yaptığımız iş düşünenin isminin önüne yüce,ulu,aziz,üstad,pir gibi ünvanlar koymak ve onları alkışlamak...Düşünmek yalnız üstadlara has bir özellik olmadığından,düşünen herkesin isminin önünde yalnızca insan ünvanı olmalı,tıpkı yalnızca özelliğinin farkında olan Martı Jonathan Livingston gibi...
“Kafeste doğan kuşlar,uçmayı hastalık sanırmış.” sözünün hikayeleştirilmiş hali olan bu kitapla kafesten çıkıp uçsuz bucaksız düşünce alemine kanat çırpmanız dileğiyle iyi uçuşlar...
