Marquez’in dili gerçekten şaşırtıcı ve büyüleyici. Bazen öylesine ince ve güzel espriler yakalıyorsunuz ki tabiri caizse içinde küçük zıpır bir çocuğun olduğunu düşünüyorsunuz. Özellikle bu anlar bütün kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da çok keyifliydi
. Araya giren bir sürü okumalar ve diğer işler nedeniyle okuma sürem uzadı. Bunun kesinlikle hata olduğunu söyleyebilirim . Marquez i okurken de Rus edebiyatında olduğu gibi isimler konusunda karışıklık hissine kapılıyorum. Bunu kendisi de hissetmiş olacak ki başa aile ağacı koymuş. Buna rağmen isimlerin karıştığını söylemeliyim. Ama sayfalar arasında yakaladığınız cümleler, anlatımlar enfes. Her Marquez romanı gibi okunmalı.