Ayfer Tunç'u ilk okuduğumda yanılmıyorsam 2014'teydik, lisedeydim-yıllar ne çabuk geçtik diyecek kadar yaşlı değilim aslında-. Dünya Ağrısı kitabı babamın ilgilisini çekmiş olacak ki o almıştı, kitaplığımda nerede olduğunu hatırlamıyorum ama karlı mavi kapağını ilk açtığımda kiraz yiyordum. Hüzünlü bir o kadar da güzel bi' kitaptı, kütüphanede rafları kurcalarken denk gelip de Taş-Kağıt-Makas kitabını almamın sebebi o kitaptır, onun aklımda kalan cümleleridir. Aslına bakarsanız Dünya Ağrısı'ndaki yazarı aramadım kitapta, kanlı canlı karşımdaydı o. Tanıdım biraz daha sohbet ettik, 4 öykülük bir sohbetti bu seferki. İlk iki öykü acıyı ve acıyı yaşayanları anlatıyordu, soluksuz durmadan okudum. Biliyordum mutlu son olmadığını ama kötü sonunda en güzeliydi beni bekleyen sonları. Öykülerdeki karakterlerin acısı ölümden gelmiyordu ya da varoluş acısı değildi onlarınki, yaşamak acısı da denemezdi bence; sıradanlığın, tekdüzeliğin acısıydı. Hayatlarına kendi elleriyle yarattıkları eğlenceleri içindeyken oluyordu her şey, acıları eğlencenin içinde başlıyordu. Üşüyorlardı pozitif santigradlara rağmen. Üçüncü hikaye kitabın yazılma zamanı düşünüldüğünde belki de üçüncü sayfa gazete haberi değildir ama bugün öyle, okuyunca aklına yaşadıkları veya birilerinin yaşadıkları gelecek birçok insan var bugün içinde yaşadığımız toplumda, bu hikaye de hatırlattıklarıyla bizi üşütüyordu. Dördüncü diğer bir ifadeyle son öykümüz ise kitapta yer alan en uzun öykü: Suzan defter. Okurken sayfalar azalarak artıyordu ki öykünün handikabı buydu. Vizeye çalışırken beynim için güzel bir tangram gibiydi-yapmanız gerekenleri biliyorsunuz en kısa sürede çözmeniz isteniyor sizden-. Pek başarılı olduğum söylenemez tangramda, unutmuşum oynamayı. Hâlâ oynamak büyük zevk veriyor dördüncü sınıftaymışım gibi, o zamanlar çözmektense pelikana benzetmeyi ev yapmayı daha çok severdim. Bu hikayede de tangramdaki taşlar gibi yerleştirmeniz gereken birden çok rahim, aile, duygu var; taşları en kısa sürede yerine oturtmanız gerekiyor. Kitabı elinize almadığınız her gün zaman geriye doğru ilerliyor. Elinizi çabuk tutun!

Taş - Kağıt - MakasAyfer Tunç · Can Yayınları · 2005206 okunma

·1 alıntı·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ms.toprak