Bilinmeyen bir seyden korkmak küçük düsürücüdür. Gerçi hiçbir zaman kendimi
kahraman olarak görmemisimdir. Dostlarımı savunur, yaramın acısını kendi içimde çekmeyi
basarabilirdim. Simdi ise, yabancı bir evdeki yavru köpek gibiydim. Her seste, her harekette
korkularım ortaya çıkıyordu.
Bu cinayeti ben islemediysem, silah çukurunu bilen biri olmalıydı. Bunu mantıklı
düsünerek bulmak kolaydı. Önemli olan devamının nasıl oldugunu bulmaktı. Sokaktaki her
güvensiz bakısın beni tedirgin edecegini biliyordum. Yamaçtan asagı yuvarlanırken, sivri bir
buz çıkıntısına tutunup kurtuldugunu sandıgın an buzun kırılmasıyla tekrar yuvarlanmaya
devam etmek gibi bir seydi. Çünkü birinci soruya cevap veremezsem, ikinci soruy
atlayacaktım.