206 syf.
·
Not rated
Olabildiğince çabalayarak bu incelememi ilkokul öğretmenim için yazmak istiyorum. Onu çok seviyorum bunu her zaman da söyleyeceğim. :) :)
Bir çoğumuzun hayatında unutamadığı, hala da belki görüştüğü, konuştuğu bir öğretmeni vardır. İşte ben ilkokul öğretmenimi hiç unutmadım ve hala da görüşür konuşurum :) :)
Peki bunun 'Şimdiki Çocuklar Harika' yla alakası ne?
Çocukların, mektuplarında öğretmenlerinden sık sık bahsetmesi, aklıma öğretmenimi getirdi, ve biz de kitaptakilere benzer bisürü olay yaşadık.
Sıkmadan çok küçük birini anlatmak isterim :) :)
İlkokul 5.sınıftayız, bir gün dediler müfettiş gelecek. Müdür nöbetçi öğrenciyi görevlendirmiş, "Her sınıfa tek tek git söyle müfettiş gelecek hazırlıklı olsunlar." Nöbetçi geldi, söyledi gitti. Biz toparlanmaya başladık sıralarımızı temizledik, kitaplarımızı, defterlerimizi düzenledik. Kalkıp kalemlerimizi bile açtık çöp kutusuna :) :) Bir yandan da dua ediyoruz öğretmenimizde dahil, gelmesin bizim sınıfa diye... Öyle böyle derken bikaç ders sonra çat geldi sınıfa müfettiş.
Öğretmenimiz bize 'sınıfta öğretmen varken sınıfa biri girdiğinde ayağa kalkılmaz' diye öğretmişti, bunu hiç unutmayarak müfettiş sınıfa girdiğinde ayağa kalkmadım(k), tabi bi an unutup, ya da öyle değildir diye ayağa kalkan arkadaşlarımda oldu. Hala aynı kanıdayım kalkılmaz :) :)
Ben devam edeyim, geldi sınıfa müfettiş nasılsınız çocuklar neler yapıyorsunuz falan sorular, sorular... Sonrasını hiç hatırlamıyorum, ben sıramın altında gizli gizli kitap okuyorum, adını bile unutmadım okuduğum kitabın, 'Zümrüt-ü Anka Kuşu' diye bir masal kitabıydı. Hiçbir şey duymuyorum okuyorum ha gayret. Müfettiş konuşmuş sorular sormuş sınıftan bile gitmiş de haberim yok. Bir anda irkilerek kapatıverdim kitabı. Öğretmenim öyle bir Hatice dedi ki korkudan ne yapacağımı şaşırdım. Sen napıyorsun müfettişin karşısında, ya soru sorsaydı ne yapacaktın, çok sinirlendim sana... Allahhh neler neler söylüyor. Ben utandım da utandım kıpkırmızı oldum. O gün, gün boyunca öğretmenimin suratına bakamamıştım.
İşte bunun gibi nice nice anılarımı gözümün önüne getirdi Aziz Nesin.
Kitabı okurken öğretmenimi aradım, ama ders saatleri esnasında aradığım için öğretmenim açmadı telefonu :) :) onun hala öğrencileri olduğunu unutmuşum bir an. Hoş bizi mezun ettikten sonra bile onun bizden başka öğrencileri olabileceğini aklıma getiremiyordum. (öyle bir kıskançlık:D)
İşte canlar kitabı okuyunca, bazen, böyle geçmişe gidip hoş anıları hatırlayıp gülümseyeceksiniz, bazen ne kadar çok hatamız var ağlanacak halimize gülüyoruz diye yadırgayacaksınız kendinizi. Bazen, çocukları hiç anlamadığımızı, onları kendimize göre değerlendirdiğimizi anlayıp belki bir iç çekeceksiniz, hem küçük siz için, hemde şimdi ki çocuklar için, kardeş olur, oğul olur, kız olur, yeğen olur, kuzen olur...
Okuyun canlar bu kitabı da okuyun okuyun ki hatalarımızı görelim, görelim ki düzeltebilelim. Biz doğru, yanlış büyüdük, bizim büyüttüklerimizi doğru büyütelim.
Aziz Nesin'i büyük bir saygıyla anayım, Aziz Nesin'i hatırlatan 
NigRa ve https://1000kitap.com/Nordavind 'ya da teşekkürü borç bilirim. Selametle... :) :)
Şunu da şuraya iliştireyim :) :)
youtu.be/my3SHpg1eNU
··
20 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.