Bana huzurumu verin
Yürüyorum..
Rüzgar olanca şiddetiyle esiyor
Ben yürüyorum
Elim , yüzüm ve kulaklarım kızardı
Cünkü üşüdüler.
Ama ben devam ediyorum
Düşünüyorum
Neden böyle olmak zorunda?
Kafamın içi hariç hic bir yerimi hissetmiyorum
Gökyüzü hafif karanlık
Baktıkça aklıma ilginç bir soru geliyor;
Sıra ne zaman bende ?
Bazen gökyüzünü olanca maviligiyle gözlerinde görüyorum biliyormusun?
Huzur...
Sanki birazdan dünyanın en güzel haberini alacakmışım gibi.
Öyle gibiydi...
Acı çekiyorum ama hissetmeden
Huzursuzluk böyle bisey sanırım
Bilmiyorum
Huzurum yok..
Bana huzurumu verin.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.