İlkyazın en deli günleriydi. Bahar patlıyordu. Çiçeklenmiş dağlar, tepeler, birbirine eklenerek, uzayıp gidiyordu. Türkiye toprağı, ılık bir bahar içindeydi. Toprak yavaş yavaş uyanıyordu. Elbet bir gün insanlarımız da uyanacaktı. Uyanıp akla karayı ayırt edecekti.
İçimden, "Yazıklar olsun seni sevmesini bilmeyenlere, ey gamlı ülke!" diye, koca Yakup Kadri gibi bağırmalar, haykırmaklar geliyordu.
"Dağlar çiçek açar, Veysel dert açar" demiş Veysel. Çiçek açmış dağlara baktıkça, derdimin biri kapanıp biri açılıyordu.
Sayfa 158 - Remzi Kitabevi 4.Baskı "Çağlayan Köyü"
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.