Telgraf tellerindeki kuşlar silkindiler, başlarını omuzları arasından çıkarıp, gelen trene baktılar.
Lakin top sesleri...
Tren henüz durmamıştı, birdenbire üşüşen insan kalabalığı içinde onları kaybettim. Insanlar saldırmışlardı. Babannem elimden şiddetle çekti:
"Aptal aptal bakınmanın sırası değil, yürü!"
Evet ama... Kuşlar? Onları düşmandan kaçıracak babaanneleri yoktu ki!