Şiirleri okurken bir an Edgar Allan Poe okuyormuşum gibi hissettim. Kasvet ve ölüm ikilisinin doğayla bir bütün olarak anlatılması sadece usta bir kalem sayesinde olabilirdi zaten.
.
.
.
.
.
Bir anda elden alındığında ve ışığı çevresindeki
Dünyayı güzelleştiren üstün bir ruh arkada kalanlara
Hıçkırıklı ağlamaları ve iniltileri, sürüp giden
Bir umudun tutkulu gürültülerini değil;
Solgun umutsuzluğu ve soğuk durgunluğu.
Doğa' nın engin bedenini, insani olayların ağını,
Doğumu ve mezarı bıraktığında; şimdi eskisi gibi olmayan
şeyleri.
1815
