Ben sana meftunum , şiirlerimse bana
Yalnızlık gecenin çöküşü kadar karanlıktı.
Karanlığı bedenime doldurmuştum Adeta ,
Sonu bilinmeyen bir yol çizgisi çizdim.
Sonra ilerledim , ilerleyebileceğim kadar..
Açılmayan bir kitap gibiyim yalnız ve küskün.
Oysa Kitaptaki İnsanları Sokaktaki İnsanlardan daha çok sevdim.
Züleyha AKSANGUR🍂
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.