Gerçekte, insanın çıkarları tehlikeye girer girmez, eşitlik duyguları kolayca bozuluyor, çünkü insanın çıkarlarına, birincil narsik ölçüsüzlüklerden, diğer bir deyişle, yalnız kendine ilişkin durumda ve yalnız kendine duyduğu sevgiden geri kalan kimi şeyler her zaman vardır.
Demek ki hiç kimse, kendine hizmet eden bir harekette, bir saldırganlık düşüncesi görmez. Akılla alay eden, aklın kendisi ve tepisel gereksinimlerdir. Bu saldırganlığa iyi ya da kötü bir anlam verilebilir. Bunun örnekleri çoktur, örneğin “savaş” kavramı çevresinde dolaşanlar, ulusal kurtuluş savaşındaki özgürlük, bir iç savaşta aile kavgası, din savaşları ya da kirli savaşlar. Ayrıca insanların birbirlerinden bağımsız olduğu her durumda da araya anlaşmazlık girebilir; örneğin eşler arasındaki kavga ve kuşaklar arası çatışma buna tanıklık etmektedir.
Sayfa 94 - CEM YAYINEVİKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.