“Ben sensizliği yalnızlık sanmıştım her keresinde.
Sensiz kalmamak için sendim o vakitler;
seni uyuyordum sürekli,
seni içiyordum çay diye,
cennet diye seni düşlüyordum
-ki, sen yeşilçıplak bir yeşildin gözümde
Cennetten damıtılmış
(Oysa cennet, gelecek korkusunun
en düşsel çocuğuymuş, uzaktan emzirdiğimiz);
ve çarşaflar dillenince ayak
