O maviyi tarif ettiğiniz kısımlarda aklıma ister istemez: Vedat Türkali'nin, henüz bir bölümünü okumaya nail olduğum 'Mavi Karanlık' kitabı geldi, (kitaptaki okumalarımla benzeştiğinden değil) gülümsetti. Bu okuduğum yazınızı istemsiz biçimde eleştiriye tabi tuttum, eleştiri hastalık değil alışkanlık, eleştiri hoş bir şey anlamak bakımından eseri içi boş değilse... Kimi noktalarda yazının muhtevasına farklı yaklaşımlarım oldu tümüyle normal, kimi yerlerde de ''aynı benim gibi düşünüyor'' dedim. Velhasıl kelam, akla getirdikleri ve düşünmeye yönelik özendirici tavrı nedeniyle bu okuduğum, 'Yaşam soğukluğu ile ben ya da deli mavi' başlıklı yazınız dolayısıyla sizi kutlar ve tebrik ederim.