Her kültürden, farklı türde, dünyaya farklı bir açıdan bakan iki çift göz çıkar. Bana göre Emrah Serbes bunlardan birisini 'hikayem paramparça' da uygulamış. Okuyucu ne bekler ne ister neyle mutlu olur nasıl akıcı olur yada ne yazarsam çok tutar satılır diye düşünülmemiş hissini veriyor. Bu şekilde olunca yazarın doğal içten bir tutumla iç dünyasını görüyorum. Hepsi kısa hikayelerden oluştuğu için özellikte bayıldığım 'Tamam Galip' den bahsetmek istiyorum. Her oyunda veya romanda farklı karakter görürüz ama Galip kadar garip bir karakteri oluşturmak zor bir mesele olmalı. Mesela, arkadaşının şapkası suya düştüğünde o sazlığa atlıyor şapkayı almak için ama Galip de dalıyor sazlığa, Galip hayat tarafından öyle bir acıyla yoğurulmuş ki somut olan acıyı hissetmiyor. Çünkü sazlığa atlayınca taşlar kesik oluşturmuştu bedeninde. Böylesine acı ile hayat denilen meydanda kavrulan adam, yalnız kalmaktan korktuğu için suya arkadaşının yanına atladığını söylüyor. Böylesine uç karakter kitabın kalbiydi diye düşünüyorum..

Hikayem ParamparçaEmrah Serbes · İletişim Yayınları · 20215,2bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sick at heart