"Aslında bütün insanları sevebilirdim,
Sevmeye senden başlamasaydım..." der | Can Yücel
Bugün kitaplarımın arasında "kürk mantolu madonna"yı buldum. Arka kapağına her kitabıma yazdığım gibi okundu diye not düşmüşüm.
Ben bir hazine bulmuşcasına sevinirim altını çizdiğim cümleleri yeniden okuyunca.
Kokusu okurken ellerinize sinmeli, eğer bir kitaba dokunmuşsanız şayet, sizin bir iziniz de mutlaka onda kalmalı.
Çizmeden okuduğum hiçbir kitaptan birşeyler kalmadı bana.
İstediğim kitabı muhakkak er yada geç elde etmek için çabalar dururum.
Bu da benim dünya işlerinden el çekmemi ve kafamı acılarla, olumsuzluklarla meşgul etmememi sağlar.
Daha ne olsun ki a dostlar?
Bu zaman da kitaptan iyi dost mu var ?
Gelin başta dediğim "kürk mantolu madonna'm" da altını çizdiğimiz bir satırı yazıp geceyi noktalayalım.
"Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı,
gene aynı şekilde,
fakat herşeyden habersiz,
yaşayıp gidecektim.
Sen bana
dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu,
benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin."