Kumlar deviniyor ayağımın altında. Kıyı boyunca titriyor dalgalar.. Niye konuşmuyorsun benimle? Niye bu suskunluk? Şu ağacın dallarını ayırsak, ardında ürpererek göğü tütsüleyen sabah yıldızını göreceksin. Varsın yine güneşle gelsin mutluluk, güneşin simgeleriyle. Doğaya olan inancımı hiç yitirmedim ki ben. Varsın yine sabah anlatsın umudu - şimdi gerçekten sabah. Birazdan göğün nasıl bu kadar mavi olabildiğine şaşacaksın. Yaprakların üstündeki çiyler, gözyaşlarıdır gecenin.. Seni çağıran bütün imgelerimi yitirdim. Adını bile unuttum, yalnızca yüzün aklımda. Konuş benimle. Yaşam burgaçlanmadan ayağımın altında. Kumlar çekip almadan beni yüreğine.
··
58 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.