Bu kitaba edebî anlamda tam bir roman demek ne kadar doğru olur bilmiyorum. Aslen bu esere, geçmişinde derin izler bırakmış olaylara ve kendi iç dünyasına bakmasıyla ve bunu hatırlamasıyla biryaptığı hataları sanki bir papazın karşısında anlatıyormuşçasına aktarışıyla ve kendi deyişiyle de “günahlarının kefaretini” ödemesi yani bir tür günah çıkarma okuyucusu ile samimi bir üslupla konuşmasıyla bir sohbet içerisinde yer alan hem bireysel hem toplumsal konularda yapmış olduğu eleştiriler ve içinde geçen bazı olayların gerçek olduklarını düşündüğümüzde de bir otobiyografi şeklinde tertip edilmiş, yoğunlaştırılmış bir roman gözüyle bakmamız gerekmektedir.
