"Şehir dışına okumaya gönderirken otobüs hareket ettiğinde elinin tersiyle gözlerini sildiğini gördüm de bir de işte o zaman hayatımda çok şeyler değişti.. Bazı şeylerden dolayı zihnimde kavga etmeyi bıraktım onunla.. "
Babamı öyle canlandırdı ki bu söyleminiz gözümde.. :) :)
Babam benim veli toplantılarıma hiç gelmezdi İlkokuldayken, o gün gün boyunca okulun kapısında beklerdim de ne gelen olurdu ne giden, hatta cuma günleri eve gideceğim zaman arkadaşlarımın babaları gibi beni almaya gelsin çantamı taşısın diye hayaller kurardım. Gene gelmezdi. Sonra anneme sordum "Anne babam neden yanıma hiç gelmiyor, neden beni almaya gelmiyor okuldan?" diye. Annemin sözü babama ihtiyacım olduğu her an aklıma gelir. Şimdi büyüdüm ve çok uzaklardayım ve alıştım da yanlarında olamamaya ama hala bir yanım eksik. Annem, " Babanın yüreği çok yufka kızım bakma iri yarı olduğuna, seni orda görürse dayanamaz ağlar. Ondan yanına gelmiyor..."
İlkokul bitti, lise oldu gene gelemedi. Lise bitti şehir dışı üniversite oldu sadece köy arabasına binerken yanıma geldi, geldi ama eminim yüreği sızlaya sızlaya geldi. Ben arabaya biner binmez döndü arkasını hem bana hem anneme...
Annem belli eder üzüldüğünü sevindiğini ama babam belli edemez çünkü gözümde en güçlü o. O olmadan uyku girmez gözüme yazları. İyi ki varsın Baba, Seni Seviyorum...
Yüreğinize sağlık Şimal Hanım çok güzel bir hikaye olmuş... :) :)