Spoiler vermeden incelememi nasıl yaparım, bunun üzerine ince ince düşündüm... Gözlerim nemli hala. Ara sıra bulanıklaşıyor yazılar... Offffffff, derin bir nefes çektiriyor işte böyle kitaplar... Kütüphanemde okunmayı bekleyen 20-25 tane kitap arasından yaklaşık 1 saat gibi bir sürede seçtim bu kitabı... Nerden geldiğini inanın ki bilmiyorum... Başta popüler kültürün bir özenisi sandım... Saat geç oluyordu ve dedim, yeter artık al birini oku işte... İlk sayfalar riske girilmemiş kısa cümleler, gayet duru ve hazmı kolay TDK sözcükleri... Kurgu, örgü, teknik ve en önemlisi hikaye yavaş yavaş ilgimi çekti... Naçiz' Hane ömrümde bu tip hikayeyle iki kere karşılaştım... Samimi iki arkadaşımın itiraflarını dinlerken her zamanki donuk ve soğuk kanlı tavrımı takınmayı, onların kendi hikâyelerini daha rahat anlatmalarına yol açacağını bilsem de bir süre sonra sağ elimin tırnakları sol kolumun triseps bölgesine geçtiğini fark etmiştim... Evet ismi geçen Berat sadece ülkemizde değil tüm dünyada var olduğunu ve çoğunu aramızda, sağda solda belki bize çay getiren garsonun, ekmek aldığımız fırıncının, akademisyen hocalarımızın olduğunu düşündükçe sanırım tecrübe diye adlettiğimiz insanlar arası mesafelerimizin neticesi olduğunu düşündükçe... Ağır romanlar size tatlı bir hüzün verir. Duygulanırsınız, ağlarsınız; ağlarken güldürür ara sıra, öfkelendirir sizi hayat gibi, sevindirir bazen... Ve her satır başlarında doğan çocukları gördükçe aslında yeni bir ölümün de doğduğunu bilirsiniz... Doğuma sevinen insanın çelişkisi size yaşamın cilvesini hatırlatır... MUTSUZ ÇOCUKLARIN TANRISI... Umarım size kitabın konusunu hissettirmeden yaşadığım duygu durumunu aktarabildim. Merak, kitabın kurgusunun merkezine yerleştirilmiş ve incelemeyle de bu merakınızı kamçıladıysam ne mutlu bana... İyi okumalar...

Mutsuz Çocukların TanrısıJale Demirdöğen · Nemesis Kitap · 2012178 okunma

·

221 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.