"Bir piyanonun sürekli aynı tuşuna basılı kalmış sanki kaderim."
Hayatında bir kere olsun bu hisse kapılmayan pek azdır sanıyorum. Hep aynı tonda, tiz ve yalın.
"Bir evlat, bir kardeş bir sevgili olmayan bir ben kalıyor geriye."
Bütün rollerinden soyunmak, bulunmaya değer olsa gerek... :)
Deneme tadında,durağan ama medleri olan,o dalgalanmaları ziyadesiyle hissettiğimiz keyifli bir hikayeydi.Bu arada
Soğuyan çaylar bana da hep hüzünlü gelmiştir... Yüreğiniz varolsun.