İlkin gözlerin vardı
sonra mâvi gökyüzü ve kuşlar
ellerim hasret içre yanardı
saçlarımı eskitirken yağmurlar.
Kanayıp dururken yüreğim ben vardım,
sen vardın ve insanlar
hep dağlara yürürdüm
yıldızların söndüğü zamanlar
bütün yollar kesikti, kesiktim
yüreğim çarpardı, sen yoktun ancak.
Fakat ben ağlayamam
fakat, ben gülemem.
Sayfa 18 - Ötüken Neşriyat
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.