sevda yüklü kadınları,özü mert erkekleri ama en çok kendilerini severlermiş.Doğuştan kor yürekli bu insanlara “şair “ denirmiş.Orada yalnızca bu özelliklere uygun insanların,gerçek şairlerin kabul edildiği o kentte şiir yaratılır,şiir düşlenirmiş.Şairler Beldesi’nde şiir okuyan, şiir soluyan ozanlar;yürekleri kabuk tutmuş, göz ferleri çekilmiş,kanının kırmızısı solmuş insanların yaşadığı kentlere şiirler yollarmış;çiçek çiçek,ışık ışık,çığlık çığlık ….”
