"...
nasib olmazsa görmek o günü,
ölürsem kurtuluştan önce yani,
alıp götürün Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni..."
Hiç kimseler bilmesin, kimse gelmesin, denizin kokusu tenini, martıların çığlığı bana şakı'manı, esen seher yeli ise sende bulduğum huzuru getirir bana. Hiç kimseler gelmesin, toprağıma yavaş yavaş yağmur damlaları çiselesinki, ardımdan kimse yalandan da olsa gözyaşı dökmesin. Bir başıma olayım, o bilinmez yerde; Ben bana yeterim, hele bir de yanımda yamacımda bir palamut ağacı varsa... ve işte, o bahtiyarlık yeter de artar...
Hiç kimseler bilmesin,
kimse gelmesin.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.