Modern dönemle başlayan kent akımları, artık çoktan taşmaya başlayan bir göle dönüştü. İnsanların bir kurtuluş, refah ve aydınlanma mekanları olarak gördüğü kentlerin artık bu işlevlerin büyük çoğunluğunu yitirdiğini görmekteyiz. Kentlerde yaşayan insanların ezici çoğunluğu işsiz yada düşük maaşla geçimini sağlamaktadır. Aynı şekilde insanların çoğu her hangi bir kültürel aktiviteye katılma imkanı bile bulamıyor. Bunun yanında sürekli yapılaşma ve betonlaşma hem mimari anlamda bir plansızlığa hem de doğal ekolojik yaşamı tehdit etmektedir. Modern dönemler öncesi kent-taşra simbiyotik ilişki günümüzde asimetrik bir vaziyet almış durumda. Şehir artık bir ahtapot gibi her şeyi midesinde indirmektedir. Ve nüfusun büyük çoğunluğu üretimden tüketime geçmiş durumdadır. Bu yüzde her geçen günle birlikte toplumsal sınıflaşmanın makas ağzı açılmakta, eşitsizlik uçurumu derinleşmektedir. Bu çok köklü bir soruna dönüştü, gerçekliği ıskalanması toplumsal felakete davetiye çıkartmaktır. Bu yüzde kendimize ve doğaya tekrardan bakmaya ihtiyaç vardır. Yaşamı mekanla merkezleştirmeden yeni alternatifler düşünmek zorundayız.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.