Aşkın doğası bu, eninde sonunda her şeyi yener. Nefreti. Hatta öfkeyi de. Ama çoğunlukla kendine acıma duygusunu yener. Sen gelip bana tekrar hayat üfleyene kadar beyaz odamda oturup kendimden nefret ediyordum.
Beni o kadar sevdin ki ben de kendimi sevmeye başladım. Kim bilirdi ki o gün ormanlık alandan kaçmaya çalışırken,
beni yenmiş olan o çirkin hayatta kaçarken aslında kurtarıcımın kollarına koştuğumu? Ne ben seni seçtim ne de sen
beni. Başka bir şey bizi seçmişti.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.