Gönderi
Proust'la tanışmak benim için gerçekten çok büyük bir şeref oldu. Her şeyden önce yazarın samimi üslubu içinizi rahatlatacaktır. Proust üslup konusunda şöyle der: "Üslup kimilerinin sandığı gibi bir süsleme değildir kesinlikle; teknik meselesi bile değildir, üslup -tıpkı ressamlar için renk gibi-bakışın bir niteliğidir, her birimizin gördüğü, başkalarının görmediği özel bir evrenin açığa çıkışıdır. Bir sanatçının bize sunduğu haz, bize bir evren daha tanıtmasıdır."
Proust tam bir sanatçı. Evet bunu rahatlıkla söyleyebilirim. Proust'un eserlerini yazarken çevresinden esinlendiği çok aşikar. Combray ve Swann, Swannların Tarafına kaynak oluşturmuştur. Ölen yakın dostu Alfred için Albertine Kayıp kitabını yazmıştır. Her karakteri ince ince işlemiştir. 7 serilik kitaplarını bitirip daktilo ettirdiğinde artık ölebilirim demiştir. Astım hastası olan Proust 18 Kasım'da kendinden geçip sayıklamaya başlar. "Şişko zenci bir kadın" gördüğünü söyler. Aynı gün dört buçukta ölür. 22 Kasım'da Paris'de Pere-Lachaise mezarlığında toprağa verilir. Romanının son ciltleri ölümünden sonra yayınlanacaktır. Proust romanlarını yayınlatmak için çok büyük bir mücadele vermiştir. Çoğu kez reddedilen eserleri en son bir yayın evi tarafından basılmıştır.
"Gerçek hayat... dolu dolu yaşanan tek hayat edebiyattır."
Sözü en sevdiğim sözlerinden biri olmuştur.
··
178 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.