Duygularımın Yabancısı Değilde Yerlisiydim.
Bir deniz kıyısındayım, küçük bir çay, çeşme hiç yoksa bir havuz kenarında kendim dinleniyorum. Sazlı altı gölgelikler çok mutlu ediyor beni, oda olmazsa bir ağaç altı. Önce battaniyemi seriyorum bir yere.
Bir bahar dalının üzerinden eşlik ediyor kuşlar bana. Arabamın bagajından termos ve bardak almaya gidiyorum.
Çay eşliğinde kahvaltılık ziyafeti çekiyorum. Battaniye üzerinde kurduğum sofrada içtiğim bu çayları unutabileceğimi sanmıyorum. Sanki dünya da sadece ben yaşıyorum. Az ötemde piyano sesi gelmesiyle, yalnız olmadığımı anlıyorum.
İnsan, bazen hatrına gelen bir hayali tanıyamaz ya çalan melodi de bana öyle hissettiriyor...
İçim huzurlu mu, hüzünlü mü? Bilemiyorum. Bir tebessüm geçti içimden... Anlatmaktan çok sustuğumu, aşikâr etmekten çok gizlediğimi bir ben biliyorum bir de Allah.Bilsem varlığım bir nefes esintisi bile değildi.
Bir gün daha bitmişti. Konuşmaya takatim kalmadı, dünya kalbimi duymakta istemedim. Sadece rıhtımda batan güneşe, ışığa, gölgeye ve sadece esen rüzgara tahammül edebilirim diye düşünüyordum.
Allah'ım ne olursun"Kaybettiğimiz" yolu bulmasaktı. Çünkü yıldızlar çıkacak, her yönüyle akşam olacaktı. Fakat olmadı yolu şaşırmadım çok gecikmeden otoyolun kalabalığına karıştım..
Satırları okurken ilk defa kendimi zaman yolcusu değil kalıcısı hissettim.Duygularımın
yabancısı değilde yerlisiydim...
··
7 views
Elinize sağlık. Güzel olmuş genel olarak, kaybetmek temasını fazla göremedim ama etkinlik kriterlerini karşılıyor. Zaman kullanımında sıkıntı var biraz, şimdiki zamanla başlayıp geçmiş zamana dönmüşsünüz. Teşekkürler yazdığınız bu ilk öykü için :)
Teşekkür ediyorum ben siz yazınca farkettim şimdiki zamanla geçmiş zamana geçtiğimi.nasıl düzelteceğimi bilemedim. İlk öykümdü o yüzden bir dahakine dikkat ederim , rica ederim:)
2 next answer
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.