O kadar güveniyordu ki ,
hızlı atışlarla , adımlarla ilerliyordu.
Nereden bilecek ki , adamın onu arkasından bıçaklayacağını.
Güven o kadar tükenmeksizin devam ediyordu, yapamıyordu.
Bense güvenmekle , güvenmemek arasında gidip geliyordum.
Yalnış anlaşılmaksızın güvenim ona güvensizliğim ise kendimeydi.
Nasıl bir tezatlık vardı ki bende ,
Genellikle muvaffak olan güvensizlik.
Hep karşı cins için kullanılıyordu.
Sanki onlara göre uydurulmuş bir kılıftı.
Tıpkı benim kendime Olan Güvensizliğimin sonu aşikâr olduğu gibi ,
Ve şimdi ben bu psikolojiye biat ediyorum.
Züleyha AKSANGUR🌻
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.