Alışmaya mecbur yaşıyoruz bu hayatı.
Alışırsın.
Güvenirsin, güvenin boşa çıkar, alışırsın . Çok sever yarım bırakalırsın, alışırsın . Yapmadığın fedakarlık, sarf etmediğin çaba, dökmediğin gözyaşı, uğruna heba etmediğin duygu kalmaz; gider saçma sapan değmeyecek biri senin yerine koyulur, alışırsın.
En yakın arkadaşından en büyük darbeyi yersin, alışırsın .
Baban bile seni yarım bırakıp, yıkıp dökerken başkalarının seni sevmesine ihtimal vermeye çalışır , bir yıkım da oradan alırsın, alışırsın .
En çok güvendiklerinden, en büyük ve en ağır hayal kırıklıklarını tadarsın, alışırsın. Bu farklı dersin, bu sefer üzülmeyeceğim
dersin, kendini yine toparlanamayacak halde bulursun, alışırsın
Uzun lafın kısası; sen insansın, altından kalkamam dediğin her şeyin altından kalkar,
onsuz yapamam dediğin insan olmadan da yaparsın.
Sen insansın, her acıya alışırsın.
Alıntı
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.