"Dostlarım, uzun zaman önce Romalıların ya da İnsanoğlunun tek gerçek ve adil Rab'bi olan Tanrı'dan başka kimsenin hizmetkarı olmamaya karar vermiştik; şimdi bu kararı uygulamanın zamanı geldi." Hançerini çıkardı ve son sözünü söyledi. "Tanrı bize cesaretle ve özgür olarak ölme gücü bahşetti, beklenmedik şekilde ele geçirilenler [Kudüs'tekiler] öyle değildi."
Konuşma istenen etkiyi yaratmıştı. Romalılar Masada'ya son saldırılarına hazırlanırken, isyancılar aralarında kura çekerek ürkütücü planlarını uygulayacakları sıralamayı belirliyorlardı. Sonra hançerlerini, onlara kimliklerini kazandırmış olan hançerleri, baş kahinin boğazını bir hamlede kesmiş ve Romalılara sonu kötü biten bu savaşı başlatmış olan hançerlerini çektiler ve karıları ile çocuklarını öldürmeye başladılar, sonra da bıçaklarını birbirlerine çevirdiler. Geri kalan on erkek arasından, diğer dokuzunu öldürmesi için biri seçildi. Geride kalan o tek kişi her yeri ateşe verdi ve sonra da kendisini öldürdü.
Ertesi sabah, Romalılar o zaman kadar ele geçirilememiş olan Masada Kalesi'nin tepesinde muzaffer bir edayla çıktıklarında, bir hayalet sessizliğiyle karşılaştılar: Dokuz yüz altmış ölü erkek, kadın ve çocuk. Savaş nihayet sona ermişti.
Sayfa 104Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.