Dün canım biraz sıkkındı ve hiç aklımda yokken, kitapçıya gittim (kitap almak için değil, sadece kitaplarla beraber olmak için) oradayken de Sâdık Hidayet'e rastladım. Kitaplarını inceledim. Ölüm, intihar gibi kelimelerle tanıtılıyordu kitapları. ''Üç Damla Kan'' adlı öykü kitabını önce alıp okumak istedim ama nedense ''Kör Baykuş'' romanı beni daha çok cezbetti ve onu aldım. Eve gelince de sessiz bir yere geçip kitabıma başladım. Kitaba şöyle başlıyordu Sâdık Hidayet; ''Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen ,kemiren yaralar.'' Daha başından hissettiriyordu ustalığını. Ve öyle de devam etti kitap boyunca. Çok farklı tespitleri, cümleleri vardı ölümle, hayatla ve zamanla ilgili. Başlarken karakterimiz (ismi kitapta geçmiyor, diğer karekterlerde olduğu gibi) önce neden ıstıraplı olduğunu anlatıyor. Penceresinden bir kadını görüyor ve her şey değişiyor hayatında. Bu kadını aslında kalemdar denen kutulara geçmişte her gün tasvirini çizdiğini görüyor. Yanındaki ihtiyar ve gündüzsefaları ile birlikte. Sonra bir Rey testisinde yine görüyor aynı resmi. İşte o andan itibaren zaman kavramı kayboluyor. Ve çok eskide yaşamış bir kader arkadaşı, kendi gibi ressam, kendi gibi o acıları yaşamış biri olduğunu anlıyor. O adamın ruhunun kendinde binlerce yıl sonra geçtiğini hissediyor. Geçmişini anlattığı ve şimdi neler yaşadığını anlattığı iki kısımdan oluşuyor roman. Şimdisinde kendisini hiç sevmeyen karısını, geçmişinde pencere önünden dışarıda gördüğü kadını anlatıyor her sayfasında. Ayrıca rakkase olan annesinin ona miras bıraktığı tek şey olan eski, içine kobra zehri damlatılmış bir şarap da bol bol ölümü anlattığı sayfalarında, bir kurtuluş yolu gibi gözüküyor ona. Ölümden sonra yaşam olmasını istemiyor. Hiçsizlikte kaybolmayı yeğliyor. Istırabının yeni bir dünyada, ahirette devam etmesini istemiyor. Okurken Oğuz Atay'ın öykülerinden birini okuyormuşum gibi hissettim, hissettirdi. Derin ve yoğun cümleler çokça fazla olmasına karşın kolayca anlaşılabilen bir eserdi. Ayrıca okurken keyif alacağınızı düşünüyorsanız çok yanlış düşünüyorsunuz. O acı çeken karekter tıpkı sizmişsiniz gibi hissediyorsunuz adeta. Ve şu alıntıyla bitirmek istiyorum incelememi: '' Korkunç bir şeydi bu: ne tam diri, ne tam ölü olduğumu hissetmek. Bir canlı cenazeydim artık; ne beni diriler dünyasına bağlayan bir şey vardı, ne de ölümdeki unutmadan, huzurdan yararlandığım.'' Herkese iyi günler dilerim =))

Kör BaykuşSadık Hidayet · Yapı Kredi Yayınları · 202328,4bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berdan Tabar