Gönderi
İki gündür okuken sanki bütün zamanı tiyatroda geçirmiş gibi hissetim.Üstelik Oğuz Atay`ın yazıp yönettiği bir tiyatro! Tiyatro içinde tiyatro oynayan bir tiyatro.Çok az seyircisi olan bir tiyatroda sanki oynu bir tek ben anladım duygusu.Gülünmesi gereken yerde bir ben güldüm ，ağlaması gereken yerde ben ağladım gibi.Az seyircisi olan tiyatronun mesajını bir ben aldım hissi.Karakterler yıllardır sahnelerde gördüğümüz，tanıdığımız usta oyuncular sanki ve oyun bıkmadan izleyebilceğimiz bir tada sahip.Çoşkun abimizin biraz komik daha çok trajik ，totalde trajikomik hayatı.
Ve son Oğuz Atay`ın kendine has tipik hüzünlü sonları Tutunamayanlar`ın Selim`i Tehlikeli Oyunlar`ın Hikmeti ， Korkuyu Beklerken`in kahramanları ve Oyunlarla Yaşayanlar`ın Çoşkun`u hepsi aynı hayat yapbozunun birer parçası.Hepsi kitaplardan aynı trajik sonla çıkıp hayatıma giren birer kahraman.
Bir hüzün
Oğuz Atay`ın bir kitabını bitirmenin bir hüznü.
·
84 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.