İnsanın doğası, doğanın döngüsüne ve zamanın akışına benzer.
İlkbaharda canlanan doğa insanın mutluluk duyarak yaptığı şeyleri,
Yazın, hasat zamanıdır. İnsan yaptıklarının sonucunu görür.
Sonbaharda doğa uykuya dalar, insanın kendini yorgun hissedip dinlenmeye ihtiyaç duyduğu anlar.
Kışın bazı canlılar ömrünü tamamlar, baharda tekrar canlanır doğa. İnsanın hayatının sona ermesi ve diğer alemde hayata başlaması.
Gün, insanın aklının ve duygularının net olduğu iyilikler ve mutluluklarla dolu anlar...
Gece, aklın ve duyguların çatıştığı, acı ve üzüntülü anlar...
Bir birini takip eden günler ve mevsimler gibi insan hayatında da mutlulukların, sevgilerin, huzurun; üzüntülerin, acıların bir birini takip ettiği anlar vardır. Her karanlık gecenin bir şafağı, her güneşli gününde renklerini içine çeken gecesi olduğu gibi...