Montaigne Cicero gibi insanın kamusal hayatta ,insanların arasında ya da mesleğin icra ederken tam olarak kendisi olmadığını düşünür. İnsan yalnızlıkta, tefekkürde ve okuyarak kendisi olur. Aylaklık boş olmak değerini yitirerek tembellikle eşanlamlı olmuştur. Dürüstlük insan ilişkilerinin kurulmasında vaz geçilmez olanıdır. İnanç, sadakat, güven ve sırdaşlık, hepsi birdir.. Dürüstlük, kötülük ,kurnazlık ,maske, aldatma, hile olmamasıdır. Kısaca, dürüstlük, sadakat, görünen ile olunan, gömlek ile ten arasındaki uygunluğun güvencesidir. Canın istediği gibi, düzensizce, belirli bir yöntemi izlemeden bir kitaptan ötekine geç... İç savaş, savaşların en kötüsüdür, öyle ki ertesi sabah özgür bir insan olarak uyanıp uyanamayacağını asla bilemez, hayatta kalmak için şansını kadere bırakır insan. Şu anki zavallı durumumuzda, alışmak doğanın bize verdiği gerçek hediyedir, çünkü doğa duygularımızı uyutarak bütün kötülüklere dayanmamızı sağlar. Kendime sürekli yönelttiğim dikkat başkalarını da aynı dikkatle değerlendirmeme yol açıyor, bu kadar mutluluk ve açıklıkla yaptığım çok az şey var. Sözün yarısı konuşana, öbür yarısı dinleyenedir. Bütün dünya bir tiyatro oyununda oynuyor .Petronius Gençler samimiyet, doğruluk ve dolayısıyla olunanla görünüş arasında mükemmel bir birlik, yüce bir şeffaflık düşler. Hamlet tüm saray adetlerini ve uzlaşmalarını reddeder Kraliçe olan annesine “I know not ‘seems” diye bağırır. BEN GÖRÜNÜŞ TANIMAM.

Montaigne'le Bir YazAntoine Compagnon · Yapı Kredi Yayınları · 201531 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

CEM AKDAG